Det dyraste vegprosjektet i Noreg
Vegen var på førehand delt opp i over 200 små og store parsellar, som alle blei lyste ut på akkord til ulike arbeidslag. Sjølve vegarbeidet tok til ved Stamnes i 1920, men først i 1939, etter 19 år med hardt arbeid, kunne endeleg bilar køyre heilt til Eidslandet. 640 000 arbeidstimar var då lagt ned i den 10430 meter lange vegen, og prislappen hadde den svimlande summen av 1 220 000 kroner, eller over 116 kroner per meter! Veganlegget mellom Stamnes og Eidslandet blei med dette det dyraste i Noreg i si tid!
Tunnelane
At vegutbygginga tok så lang tid og blei så kostbar skuldast i stor grad det svært ulendte terrenget med stupbratte og utrygge fjellsider ned mot Eidsfjorden. For å oppnå ei vegbreidde på mellom 3 og 3,75 meter, blei opptil 40 meter høge fjellskjeringar sprengt ut. Men 1400 meter av strekninga var for bratt sjølv for dette, og måtte leggjast i totalt 9 tunnelar. Tunnelane var alle drivne for hand, og til saman gjekk det med heile 33 790 kilo dynamitt under prosessen. Den aller lengste tunnelen, Høgabergtunnelen, var med sine 658 meter (pluss 20 meter halvtunnel) den lengste vegtunnelen i Noreg, og truleg også den lengest i Nord-Europa.
Dam og tappekanal
Av bruene langs vegen er betongplatebrua Eidslandet bru frå 1939 og steinkvelvsbrua Hesjedalsfossen bru frå 1930 spesielt fine. Ovanfor sistnemnde fell den makelause Hesjedalsfossen nedover fjellsida. Og endå flottare må den ha vore før vegarbeidet tok til. For vasspruten frå fossen stod over brua og vegbanen, til fare og sjenanse for framtidige trafikantar. Vegarbeidarane sprengde seg difor, ved toppen av fossen, 80 meter over vegbanen, ein 40 meter lang tappekanal som leia hovudløpet bort i eit juv, samstundes som det gamle løpet blei sperra med ein fuga dam-mur.
Frå pionerarbeid til sykkelsti
Den smale vegen og dei smale tunnelane langs Eidsfjorden blei snart fråkøyrde av trafikkutviklinga. Vegen kunne ikkje nyttast til tyngre vegtransport, og det lokale busselskapet måtte kjøpe spesialtilpassa bussar. I 1997 stod to nye tunnelar ferdige, gjennom Storhaugen og Eiketobotten. Dette eliminerte mykje av den rasfaren som tidlegare kjenneteikna vegstrekninga. Delar av gamlevegen blei gjort om til gang- og sykkelveg og stengt for biltrafikk, og mellom dei nye tunnelane blei det laga ny veg i same trasé som den gamle. Elles er vegen, eit pionerarbeid frå si tid, berre i mindre grad endra. Den ligg framleis slik den blei laga, og er eit flott minne om vegbygginga i epoken.