Et lite merke på jakkeslaget

Nei, korsen reagerte man – det va jo for alle – det va forferdels å bli kjent med at Norge va overfalt. Vi fekk jo denna «Lofotposten» så e snakka om og som e ha tatt vare på. Det va den 9. april den kom ut. Og da fekk vi jo høre at de va gådd i land i Oslo og på fleire plassa. Og at Norge va overfalt. Så det va jo med gru man…. man ante jo ikkje ka dettan resulterte i, sånn sett. Fra invasjonen va det jo det du fekk høre og i ettertid da, det va no senkinga av det tyske skipet «Bluncher» og de større tingan. Det va det samme med «Altmark-affæren», kor alle de fangan va, så var frigjort av den båten. Det va jo mange ting som skjedde, å huske alt i dag er vel ikkje så god sak.

Når tyskeran kom hit, va det mange ting som skjedde. Men e har jo ting e opplevde under krigen så har sett djupe spor og minne ette det man opplevde. Vi blei jo tvangsutskreven te veiarbeid, på Bjørnefjell, og vi va der framimot jul 1940. Vi fekk da lov å reise ned, for vinter’n va så fæl der oppe at vi fekk ikkje marforsyning fram dit. Så reiste vi ned, kom te Narvik og va innom forretningen der for å høre om man fant seg no der av klær og utstyr. Men det va ingenting, - absolutt ingenting, det va papirklea det som va å få da. Men så fekk eg sjå i varedisken hos «Brødrene Bolle» (i dag kan e no sei kem det va?) – e fekk sjå et sånt pent, norsk flaggemerke som vi brukte for å bære i jakkeslaget. Og e skulle ha mæ et sånt et, men så sa han at det va kommen forbud, de hadde ikke lov til å selge det. Nei, nei, det va no greit det då, e gjekk då, og va på tur ut døra, da han ropte meg tilbake og sa «vil du absolutt ha et sånt merke?» «Tjaaa, sa eg, det kunne være pent…» «så ska du få det», sa han. Eg skulle ikkje kjøpe, men få det. E fekk merket hos han, satte det i jakkeslaget, og tenkte ikkje meir over det. Så reiste vi med ferja og kom over til Øyjord. Vi gikk inn på kafeen der for å få oss kaffe. Og der inne satt fult av folk, deriblant va det mange tvangsendt sørfra, og det va ganske mange tyskera som satt der også. E kledde av meg frakken og sette me ved bordet. Så la e merke tel at det va en av di (tyskeran) som satt og såg på meg. Åsså tok han stolen sin og kom bort til bordet, og sette seg der e satt. Og så tokk han meg i trøyslaget der merket var, og spurte hva det va for noe? E sa at det va no berre eit vanlig pyntemerke. «NEI!», sa han, og så kaldflirte han,- « det va det no ikkje!» Det va no et merke som sto for det såkalte «jøssing». Så vart  e tatt med lengere opp på Øyjord, og inn på en gård der. Og der satt mange tyskera, av de såkalte «Feldgendarmeriet» (militærpolitiet), SS og gud vet ka, E vart ført inn på et kontor til forhør. Der satt ein kar og skreiv, pistolen hadde han hengandes i bandolæret på stolryggen. E tenkte med meg sjøl, at no hadde e berre små sjanser, - men det gjekk bra, og e slapp fri tel slutt. Antagelig tok de meg for å være med i motstandsbevegelsen, og eg fekk forhør deretter. Men det gjekk no bra.    Om det ikkje akkurat va organisert motstandsbevegelse her omkring, så veit eg om fleire som «losa» folk over til Sverige og alt sånt da – da opplysninga te dem som trengte å fare over. Og mange andre ting, så e har lest om.