En linbråk er et redskap som ble brukt til å brekke opp og fjerne en del av det vedaktige laget i linstråene. Bråkingen var et tidlig ledd i prosessen med å skille ut basten, som brukes som spinnelin. Det er to hovedtyper av eldre linbråker for hånd; de har en viss geografisk fordeling. Felles for alle er at de består av et stativ med en hengslet arm og at linet blir bearbeidet i kjeften av bråka.
Det var mykje arbeid frå linet og hampen var hausta til ein kunne ta det ferdige arbeidet ut av veven . Linet vart ikkje skore, men rykt opp med rota. Linet vart turka i hess eller på kluft før frøkapslane vart rispa av. Så vart linet fådd. Dette vart ofte gjort om våren. Linet vart lagt utover marka, i ein bekk eller ei kjelde, slik at ytste laget kring tekstilfibrane rotna og kunne fjemast. Dette vart og kalla røyting. Etter dette måtte linet turkast før det vart bråka, veddelen vart da brote opp. Til dette arbeidet vart det brukt ei bråke. For å fjerne veden frå linfibrane vart linet skalda.
Add a comment or suggest edits
To publish a public comment on the object, select «Leave a comment». To send an inquiry directly to the museum, select «Send an inquiry».