Synfaring snøskredutsatt område på fylkesveg 724 Oldedalsvegen

Byggjinga av vegen oppover Oldedalen gjekk i etappar frå midten av 1800-talet og bortimot 100 år. Dei øvste bygdene i Oldedalen fekk såleis ikkje vegsamband med bygda ved sjøen før i 1955.

Utbyggjinga var prega av at vatna i dalen lenge var den viktigaste ferdsleåra både for fastbuande og turistar og av skredfaren, særleg langs det øvste vatnet. Oldevatnet er forma som tre ”vatn” med smale sund imellom – på Eide og Sunde.

Den første vegstrekninga frå Sjøatunet ved elvemunningen og opp til Eide var ferdig i 1860. Den aukande turismen gjorde at ein deretter bygde veg i gjennom dei øvste bygdene frå Rustøen ved Oldevatnet til Briksdalen og bréen. Denne vegen vart bygd i åra 1886-1891. Dermed kunne ein frakte turistane i hestekarjol frå fjorden og opp til Eide. Der kunne turistane stige om bord i dampbåten ”Alda” eller andre av dei små turistbåtane og verte skyssa oppover Oldevatnet til Rustøen, og så derifrå til bréen i Briksdalen med hesteskyss.

Vegbygginga langs Oldevatnet frå inste Oldedalen til fjordbygda kom ikkje i gang før eit godt stykke inn på 1900-talet: Frå Rustøen og nedover til Yri var vegen ferdig i 1935. Kjellingbakken-Flåten var ferdig i 1940. Vegen mellom Sunde bru og Eide bru vart opna i 1950, og først i 1955 var det samanhengande veg langs heile Oldevatnet då strekninga frå Yri via Gytri til Flåten vart opna.

Men mange stader var Oldedalsvegen svært utsett for snøskred. I 1963 vart det difor bygd ein betongtunnel under eit fonnløp i Sandvika, i 1975 under Fossvega og i 1988 ein tunnel i Svoragrova. I Sandvika vart det bygt røyrtunnel i 1989.

(Kjelde: Nettstaden "Allkunne", artikkelen "Vegen i Oldedalen" av Ottar Starheim, NRK Sogn og Fjordane.)

Fotografering: 1987