14. Så kort ein sommar menneska har

Har du høyrt om regntida ?

Me har og tider for turke og regn

Har du sett korleis hard mursteinsjord

litt etter litt gjev etter

for regnstraumar ?

Vatn feller seg ned

et seg veg

gjer skorpejord til velling

 

Gjeng ut i heimsleg sommarregn

Lufta er krydda av hundekjeks

karve og sommareng

Angane slær mot ein

Ei plaskskyl vaskar av støvet

Fulle dropar dryp frå blad

frå stylk og strå

heng som blanke speglar og skin

Regnbogen teiknar seg lett over fjellet

Det er varmt og skiftande

 

Gjeng og tek inn sommaren under huda

Alle blomsterbarn

alle duftar og slag

Nyperose – smørblom – prestekrage

Heile mylder av stemor

med opprekte hovud

som ein kyrkjelyd i gamaltid

Skråningar og skjæringar

med rallarens ros – geiteramsen

Alt har si tid – si vesle tid

 

Regnstruttande grønt ljåstubbgras

steinveg og støv

Droplar slær ned – sprett opp

rører støvet kvervlande om

Søt ram groelukt og

ein vill sommardraum

om at alt er kort

Likevel uendeleg

Alle ting skjer igjen og igjen –

men ingenting blir akkurat lik

Du og eg blir aldri meir skapt

Inga menneske kjem til å fortsette

når du er borte

 

Så kort ein sommar menneska har

Og alle eig ein draum

om fortsetting

All livsens meining i dette

Alle frø må i jord

så får seinare kome

det som kome skal

Ein draum – ein drope på grein