Dei 300 figurane i Ausevik fyller meg med ærefrykt: Trollgarna. Dei mytiske og mystiske sirklane. Dei kraftfulle og spreke hjortedyra. Jegrane. Sjamanane, kallar Synnøve dei. Mylderet.
For seg sjølv finn eg bakforhjorten. Korleis kan han liksom flyge? SKjedde det noko for 5000 år sidan der kunstnaren brått måtte avslutte arbeidet. Hjorten vart ikkje ferdig? Eller har tida, tusenåra, slite vekk frambeina? Eller er det trollhjorten?
Kunstverka i Ausevik fyller meg med undring.