Men denne delen av postvegen fekk eit kortare liv enn resten av strekninga. For i 1852 blei postkaia flytta frå Trælevikjæ og inn til Hundvin, noko som korta ned postvegen med over 1 kilometer.

Brei rideveg

Natur- og kulturlandskapet er fint og variert langs postvegen. Bakketoppane er relativt små og vegen kunne etter måten lett leggjast rett, utan at ein måtte forsere vanskelege hindringar. Fysiske utvidingar av berggrunnen har ikkje vore naudsynt, men terrenget er oppbygd der det har vore påkravd. At postvegen skulle vere så mykje som 3,7 meter brei, må ha vekt stor forarging hjå bøndene som vart gjevne ordre om å bygge og halde ved like vegen. Hestekøyrety som kjerrer og vogner fanst nemleg ikkje i Lindås på denne tida, så vegen skulle berre nyttast av ridande og vandrande!

Restaurering og formidling

Den 500 meter lange strekninga av postvegen frå Trælevikjæ til Nesfossen er eit flott parti. Her ligg vegen stort sett slik den låg etter omlegginga i 1852. Vegen har aldri blitt restaurert og det har vore lite ferdsel i seinare tid. Vi får verkeleg kjensla av å gå på gamle attgrodde stiar. I dag veks faktisk store furutre i sjølve vegbanen. Det vert også sagt at dei eldste trea utanfor vegen vart planta som ein del av vegarbeidet kring 1800!

Frå Nesfossen til Vågseidet er vegen tilrettelagt som turstig. Mellom anna er nokre eldre bygningar restaurerte, bord og benkar er sette ut, og informasjonstavler og retningsvisarar er plasserte langs heile postvegen. Ein over 2 meter høg trefigur, kalla «Postmannen», vaktar vegen ved Nesfossen, og syner at den framleis spelar ei rolle i medvitet til folk.

Postvegbruene

Ein passerer tre flotte steinbruer mellom Trælevikjæ og Vågseidet. Ei fjerde, Vågseidet bru, er å finne like nord for denne strekninga.

Den største, Hundvin bru, er ei 25 meter lang steinkvelvsbru med 1 kvelv, og vert i dag nytta som del av bilvegen til Hundvin. Nokre kilometer lenger nord, mellom bruk 1 og 2 på Hetlehovde, finst ei mindre, 2-løps steinhellebru. Den er fint bygd og torv- og grasdekket i vegbana gjer den berre meir verd å sjå. I dalbotnen ved Gaulen, omkransa av planta gran, ligg den flotte, 2-løpa Gaulen bru. Skeive stabbesteinar fyl vegbana over steinhellebrua, og det spreidde lyset som slepp gjennom trekronene i granskogen, gjer stemninga nesten magisk i området. Det vert til og med sagt at Gjest Bårdsen ein gong gøymde ein stor skatt like i nærleiken av brua – utan at nokon har funne skatten enno!