Vevstol i furu, består av høyre og venstre leine, framre og bakre labank, benk, vevslag/slagbom, bryst-, tøy- og garnbom og to holdere for garnbom. Rattet på tøybommen er ødelagt, samtlige kiler som har manglet, er blitt erstattet av nye ved oppsett på museet. Blokk og hovler mangler. Håndtak til å dreie garnbom, mangler. Jern p... Vevstol i furu, består av høyre og venstre leine, framre og bakre labank, benk, vevslag/slagbom, bryst-, tøy- og garnbom og to holdere for garnbom. Rattet på tøybommen er ødelagt, samtlige kiler som har manglet, er blitt erstattet av nye ved oppsett på museet. Blokk og hovler mangler. Håndtak til å dreie garnbom, mangler. Jern på ene siden av vevslag/slagbom, mangler.
Eldste vevtypen er uppstadveven. Høyena (biletvevnaden) i museet er vove på uppstadvev. Den vanlege veven vi kjenner i dag erflatveven, som vi kallar eit vevgreie. Når veven skulle rennast måtte dei fyrst bomme garnet, garnet vart vonde over på kabbane, som låg i ein kabbestol. Så måtte garnet rennast på vorpa (rennbommen). Nå kunne renninga sveipast på veven. Når dei trædde hovlane og vevskeia, brukte dei ein skeikrok. Når ein vov med tviskjefte (to skaft) fekk ein lerret. Når ein vov vømmøl (vadmel) brukte ein to troo, trodo (trøer) ned og to opp. Tre troa ned og ei opp kallast nedtri (nedtrødd).
Det låg mange arbeidstimar bak eit ferdig produkt som vart knytt utu veven. Og enda var det att å sy kle 'e av det tyet som var vove til det føremålet. Ein del av garnet som vart spunne vart blant anna brukt til å binde hoso (strømper). Dei kasta opp (la opp masker) ein hosobunding, batt legg og fot, og fekja att (felte att foten).
Add a comment or suggest edits
To publish a public comment on the object, select «Leave a comment». To send an inquiry directly to the museum, select «Send an inquiry».